Een veeeel te lang berichtje

Hoi allemaal!

Sinds ons vorige berichtje is er weer heel wat gebeurd.

Er is heel wat rondgehangen in het LC house (hier verblijven ongeveer 30 interns, met 1 wc die moet worden doorgespoeld door er met een emmer door te spoelen, en met wel 15 mensen met diaree, en 1 douche). Hier hebben we de andere interns van over de hele wereld wat beter leren kennen. 's avonds zijn we met een groep mensen fufu gaan eten, een typisch ghaneesgerecht: een soort van deeg en een heel scherpe saus waar ik persoonlijk een zweetaanval van krijg. Misschien net een beetje te hardcore om hier meteen mee te beginnen:P.


Na eindelijk een goede nacht slaap, zijn we de volgende ochtend begonnen aan het ASK project. We zijn langs twee basisscholen gegeweest waar er aan ongeveer 30 leerlingen les wordt gegeven over HIV en Aids, zodat zij hun vrienden en familie weer kunnen informeren. Hiervoor moeten veel fondsen worden geregeld, wat niet altijd even makkelijk is. Er zitten grote verschillen tussen de scholen hier in nederland. Als je aankomt lopen komen er allemaal kinderen op je afrennen: Bruni Bruni!, wat blanke betekend. Ze zijn heel enthousiast, en door middel van spelletjes van over de hele wereld wordt geprobeerd de aandacht erbij gehouden. 's middags heeft Linda nog even rondgehangen in het LC house, en is Jacqueline naar het internetcafe geweest.

Elke week wordt er door de interns een presentatie over het land waar ze vandaan komen. Dit keer was portugal aan de beurt. Hierna hebben we afscheid genomen van de interns die hun stage er al op hebben zitten. Het was heel mooi te zien wat een goede band er in zo'n korte tijd onderling kan ontstaan, en hoe emotioneel iedereen eigenlijk was. Bij vertrek wordt er een rondje gedaan waarin iedereen zegt wat hij of zij leuk vind aan de intern. Een heel leuk afscheid. Ik hoop echt dat wij net zo'n leuke tijd gaan hebben!

Om het afscheid compleet te maken zijn we met z'n allen naar een bar geweest, heel gezellig! 's nachts rijden (jaja, Arjan, zo beter??) er geen trotro's meer, dus hebben we ons met z'n achten in een taxi gepropt. Toen we langs de douane kwamen keek de politieman een beetje meerwarrig, maar liet ons gewoon door. Toen we dit verhaal de volgende dag aan Kwakye, de president van aisec, vertelden zei hij dat dat echt nooit was gelukt als we donker waren geweest.

De volgende dag zijn we naar een soort van national park geweest, met de nederlanders, belgen en chinezen die in het andere huis verbleven. Na 2 uur in de trotro hebben we een hele mooie tocht gemaakt door een soort van jungle, waar all stars toch niet zo heel erg geschikt voor zijn :P. We hebben een dam, veel mooie vlinders en apen gezien. s' avonds hebben we in TEC met dezelfde groep een clubbiertje (noujah, -tje is het niet te noemen, ik denk dat er echt wel 3 nederlandse biertjes in passen)gedronken en zijn we s'avonds naar het goldentuliphotel uitgegaan. Heel grappig was dat. Toen we binnen kwamen, bleken er echt maar 20 mensen te zijn ofzo. We hadden zin om lekker gek te doen: polonaises gelopen met de ghanezen en rare dansjes gedaan. Wij werden aan gekeken alsof we gek waren maar die ghanezen kunnen er ook wat van zeg! Terwijl je overdag in kleding tot je knie moet lopen, lopen ze 's nachts in de kortste kleren rond. Het dansen is nogal sexueel getint hier: allerlei standjes worden op de dansvloer uitgevoerd: schuren is hier braaf.De eerste huwelijksaanzoeken zijn binnen, en na een lange nacht zijn we weer met z'n achten in 1 taxi naar het hostel gegaan.

De volgende dag waren we eerst van plan naar de kerk te gaan, wat hier heel leuk schijnt te zijn, maar dat konden we niet echt meer opbrengen, dus zijn hebben we maar uitgeslapen. Toen we wakker werken bleek er een invasie aan chinese interns plaats te hebben gevonden. Na de hele dag een beetje rond gehangen te hebben zijn we nog even naar het internetcafe geweest, en 's avonds zijn we verhuist naar het LC house, omdat dit veel dichter bij het ziekenhuis is.

De volgende ochtend zijn we naar het ziekenhuis geweest, waar we toch niet hoefden te starten vandaag, maar even de administratie in orde brengen. Toch een hele belefenissen. De wachttijd en rij is heel lang, omdat er maar 3 artsen werken, en er een enorme burocratische molen aan ten grondslag ligt: bij elke actie moet apart betaald worden: als je bijvoorbeeld overgeeft moet je bijvoorbeeld 1,50 cedi betalen voor de kotsbak. 's middags waren we dus al snel weer thuis. 's middags zijn we met Kwakye en Camilla naar Adum geweest: het winkelcentrum van Kumasi. Tussen een wirwar van kraampjes hebben we uiteindelijk labjassen gevonden... Van de bloedbank uit Nederland! Heel grappig, hans en tineke's naam staan er nog in geborduurd. Je komt hier heel wat afgedankte nederlandse spullen tegen.

Weer bij het LChouse aangekomen, hebben we de was gedaan. Halleluja wat ben ik blij dat we thuis een wasmachine hebben zeg! Wat een vermoeiend werkje is dat! Ik koop nooit in mijn leven meer witte sokken..

s'avonds is Jacqueline lekker op tijd naar bed gegaan. Ik ging met Fiona, een intern uit Uganda, nog even een filmpje kijken, of ten minste, dat dacht ik ;P. Toen we met z'n tweeen op het bed gingen zitten, zakten we erdoorheen (wat dus al 2 keer eerder was gebeurd blijkbaar). Helaas was het een stapelbed, dus moest jacqueline die boven mij lag, maar gewoon de hele nacht stil blijven zitten en niet bewegen :P Kan prima zo. Hierna heb ik nog even bij de chinezen gezeten, die er nogal veel rare spelletjes op nahouden, en echt niet de braafste zijn zeg! Daarna heb ik nog een tijd buiten het hek met iemand staan praten. Dat was een roker, maar dat vinden ze hier maar niks, dus we dachten: dat doen we mooi buiten het hek. Na de tijd een beetje vergeten te zijn, kwamen we om half 1 weer terug, en ja hoor: alles bleek op slot te zijn! Toen zijn we over een 3 meter hoog hek geklommen, en hebben we na veel moeite iemand wakker gekregen die ons nog binnen liet. Volgende keer misschien maar net iets beter de huisregels lezen dat het hek blijkbaar om 11 uur 's avonds dicht gaat.. Oeps!

Vanochtend, dinsdag 17 juli, zijn we naar een school geweest waar we weer een keer les zouden gaan geven over HIV en Aids... zouden ja, want toen we daar aankwamen bleek dat toch de volgende week te zijn. Geduld is een schone zaak zullen we maar zeggen, dus zijn we maar naar de central markt in Kumasi geweest: de grootste markt in heel centraal Afrika. Hier wordt er van alle kanten aan je getrokken, iedereen wil wat verkopen aan die blanke mensen en het is dan ook moeilijk elkaar niet kwijt te raken. Hier hebben we een afrikaanse jurk gekocht (de verkoopster vond ze natuurlijk allemaal " very nice" staan) en na een medasi (dankjewel) zijn we weer op weg naar huis gegaan. Alleen is de weg terug naar de trotro's heel moeilijk te vinden door de wirwar van straatjes. Gelukkig is wil iedereen je graag helpen, en lopen ze soms wel tien minuten mee om er persoonlijk voor te zorgen dat je de goede trotro vindt. Op vele plaatsen bij de markt mag er niemand instappen, omdat dat al het verkeer stopt. Toch hebben we we er een aangehouden, en zijn we voor de ogen van de politie mensen ingestapt. De ghanezen om ons heen moesten toch echt wachten, en moesten nog een heel eind lopen, om daar pas op de trotro te stappen.

Nu zijn we nog even naar de campus van de universiteit gegaan, waar de enige yoghurt in de wijde omgeving te vinden is. Na een dieet van alleen bananen en crackers een hele fijne afwisseling!

De rest van de week moeten we denk ik hard aan de slag in het ziekenhuis, en dit weekend gaan we naar accra met een hele groep interns.. Ik heb er zin in!

Linda