De Volta Region

Het is weer tijd om onze blog bij te werken. Deze week gaat over het weekend van 11 en 12 augustus. In onze volgende blog vertellen we over de reisweek die we net achter de rug hebben, van 18 tot 26 augustus.
We zijn donderdag avond naar de Volta Region afgereisd met 5 mensen. Emile had tickets voor ons gekocht, maar dit waren misschien niet de beste tickets…het was een luxe nachtbus waarbij een aantal ghanesen in het gangpad sliepen en liedjes zongen om de president te herdenken. We hebben redelijk goed geslapen en het was een leuke belevenis, zoals elke tocht met het openbaar vervoer hier. We hadden begrepen dat we eruit moesten bij de ‘last stop’, maar in plaats van Ho of Hohoe, kwamen we uit bij Aflao, op de grens met Togo! Toen we hier achter kwamen, pakten we onze reisgids (‘ zou hier iets leuks te doen zijn?’) Er stond in dat dit een van de plaatsen was waar je zo snel mogelijk doorheen wilde reizen. Oplichtende geldwisselaars, taxichauffeurs die te veel vragen, spullen die over de grens gesmokkeld worden…kortom: we wisten weer de beste tussenstop uit te kiezen.
We besloten even op te splitsen, een deel naar de wc en een deel naar het strand. We hadden bedacht daarna snel naar Ada Foa te gaan, een mooi plaatsje wat nu niet zo ver weg leek. Even later kregen we een sms van 2 van onze groep: er zijn zakkenrollers in de straat waar we doorheen zouden lopen. Op onze hoede liepen we, gelukkig zonder ze tegen te komen, naar het strand. Een paar steltenlopers verschenen achter ons en deden kunstjes. Na hen en een paar anderen afgeschut te hebben liepen we met z’n allen op het strand richting Togo. Emile vond het spannend om zo dicht mogelijk bij de grens te komen dus liepen we ernaartoe. Toen we foto’s maakten van de grensovergang sprak een man (ik vermoed een ambtenaar of douane) ons boos aan dat we geen foto’s mochten maken op dit punt. We moesten naar zijn kantoor komen en ik was even bang dat we in problemen zouden komen. Gelukkig moesten we alleen de foto’s wissen. Vervolgens moesten we via de douanepost terug naar Ghana lopen (net wel of niet over de grens…laten we maar zeggen dat we in Togo zijn geweest). Natuurlijk kon iedereen rustig doorlopen behalve Linda en ik! Wij werden om ons paspoort gevraagd. Na ze overtuigd te hebben dat die in de bus lag en dat we niet in Togo waren geweest, konden we gelukkig doorlopen. Ik moet zeggen dat ik erg blij was toen we in de troto naar Ada Foah zaten!
Ada Foah is het punt waar de Volta river in de zee uitkomt. De reis was iets langer dan gedacht maar was het zeker waard. We zijn met een canoe over de Volta river gevaren naar een eilandje waar ze rum maakten van sugar cane. Dit was heftig om te drinken met een lege maag! Een beetje draaierig terug de boot in voeren we naar het strand. Dat was erg bijzonder: aan een kant heb je het warme en heldere water van de Volta River, met palmbomen op de achtergrond, en aan de andere kant de Golf van Guinea (zout, sterke golfen, afval).
Ook toen we terugliepen richting de troto junction konden we genieten van de mooie omgeving. Het laatste stuk konden we alleen doen achterop de motor. Elk bij iemand achterop, reden 5 motor ’taxi’s’ ons naar de verharde weg. Erg leuk! Vervolgens zijn we met veel verschillende troto’s naar Hohoe afgereist, waar we konden slapen bij een intern, Sonja, die daar geplaatst was vanuit Accra met 2 andere interns.
De volgende dag beklommen we met moeite de hoogste berg van Ghana, mount Afadjato, die gek genoeg van boven niet het hoogst lijkt als je om je heen kijkt….Het beklimmen was wel hilarisch omdat de tour guide, een jongen van ik gok 16, onze hand de hele tocht wilde vasthouden om ons te helpen. Ik kan nu wel zeggen dat we hand in hand met een ghanees de Afadjato heb beklommen :)
We hadden de hele dag dezelfde taxichauffeur. Na de Afadjato reden we naar ons slaapadres om met Sonja en Jennie naar de Wli waterval te rijden (met 7 in een taxi!). De taxichauffeur ging zelfs met ons mee naar de waterval. Dat hadden we pas later door, want we herkenden hem pas toen hij met ons ging praten…oeps. Hij hield spullen voor ons vast en praatte met ons terwijl we onder de waterval probeerden te gaan staan (wat niet lukte, te krachtig!). Volgens mij de aardigste taxichauffeur die we gehad hebben hier, ook al lachte hij ons wel uit omdat het ons maar niet lukte om onder de waterval te gaan staan ;)
De volgende ochtend vertrokken we met z’n allen naar Akosombo, waar de dam in de Volta Lake is gebouwd dat heel Ghana van stroom voorziet. Onderweg werden we aangehouden door de douane en deden ze moeilijk tegen Linda en Jennie omdat ze hun paspoort niet bij zich hadden. Gelukkig was het na een lang gesprek weer goed. De troto reed verder en zette ons af bij het luxe Volta hotel. Daar hadden we een boottocht voor een uur op het meer. Een heerlijk vakantiegevoel met een typische ghanees die de boot bestuurde (hij legde de boot aan en ging weg om even met een vriend te praten)…Het beste moment vond ik dat we bij de darm in het diepe water konden springen! Daarna klommen we met moeite weer in de boot en gingen we terug.
Linda, ik en Emile wilden nog een dagje langer reizen. De groep splitste zich op, een deel terug naar de Volta region, een deel Kumasi, en wij bleven slapen in Kpong. De volgende dag bezochten we een bead factory (een familie met een oven die glazen flessen verzamelen om vervolgens kralen te maken). Toen we verder wilden, kwamen we erachter dat het niet makkelijk was vanaf dat punt vervoer te vinden. Gelukkig konden we mee met een ghanees die langs ons reed op zijn tricycle. We sprongen achterin en reden mee tot de troto junction. Vanaf daar reden we naar de Shai hills. We hadden van te voren nooit gedacht dat dit zo’n success zou zijn! Toen we uitstapten werden we begroet door bavianen die over de weg liepen en naar eten zochten. We zagen er struisvogels en in een ander gedeelte van het park antillopen van een afstand. We liepen naar 2 grotten en kwamen onderweg weer bavianen tegen die een grote boom hadden bezet. Door op de takken te springen probeerden ze ons te imponeren. We liepen door naar de batcave, waar een groep insectvleermuizen zich schuil hielden. Het hoogtepunt was weer aan het eind: op de terugweg sprongen uit het niets 6 antillopen, 1 voor 1, voor ons langs over de weg! We hadden ze van te voren niet gezien. Waarschijnlijk dachten ze dat we naar ze toeliepen.
Later kwamen we erachter dat je niet perse een reservoir hoeft op te zoeken om dieren te zien. Op onze terugweg naar Koforidua hadden we bijvoorbeeld een klein geitje onder stoelen en tussen onze tassen als medepassengier. Het arme dier zat te schreeuwen als een baby, maar na een tijdje had het geitje mijn tas ontdekt om tegen aan te liggen en een stuk plastic om op te kauwen. Vanaf Koforidua hadden we gelukkig alleen maar tassen onder onze stoelen :)
Als afsluiter heb ik mijn favoriete nummer in Ghana opgezocht: Brymo – Ara! Mijn souvenier als ik terug ben van Ghana. http://www.youtube.com/watch?v=1_bq1F9hV8g&feature=fvwrel