Eerste indrukken

Helaas was op het vliegveld alle pech nog niet afgelopen. Het leek erop of onze bagage niet mee zou kunnen. Na lang nagedacht te hebben of we de vlucht wel zouden nemen, werd ons uitgelegd dat we eigenlijk geen keus hadden, dus zijn we maar gewoon gegaan.

Naar een vlucht van ongeveer 6 uur kwamen we aan in Accra om 20:20. Als je het vliegtuig uitstapt loop je tegen een warme muur aan, en kom je meteen in de sfeer van Afrika. Zonder dat er ook maar iets geregeld is, komt er gewoon een auto de landingsbaan op reiden om een belangrijk persoon mee te nemen. En niemand die er ook maar naar omkijkt. ;) Bij de bagage claim hebben we Linda's tas hebben we hier wel terug gevonden, maar Jacquelines tas was helaas niet meegekomen. Eenmaal aangekomen stond de Vice president van Aiesec, nl. Mawusi ons op te wachten, en nadat we de bagage bij lost en found hebben aangegeven konden we dan eindelijk het vliegveld af, en Accra in. Hier kregen we een ghanese simkaart en hebben we het geld omgewisseld, en zijn we in een taxi gestapt. Hier kwamen we erachter dat "snelle jelle's" blijkbaar niet zo in de smaak vallen. Toen hebbben we een kaartje voor de VIP bus gekregen aan de 6 uur durende reis van Accra naar Kumasi begonnen. Het was inmiddels erg laat, en wat vooral opviel was alle bedrijvigheid die midden in de nacht nog plaats vond: Vele vrachtwagens en mensen die hun kraampjes op en afbouwden. Ook heel opvallend zijn alle kuilen en hobbels in de weg, maar daardoor hebben we eigenlijk wel lekker geslapen: je had net het gevoel alsof je in slaap gewiegd werd. Onderweg vroegen we ons af waarom er op alle huisjes Mtn of Glo in felle kleuren stond: dit blijkt een effectieve manier van reclamemaken te zijn: de Telefoonmaatschappijen betalen de eigenaren geld om hun huisje te kunnen verven. Toen we in kwame aankwamen, zijn we opgehaald door Steven en Kosmas, en hebben we een bed en een matje (het bed van Kosmas) gekregen om nog even 3 uurtjes op te slapen.

De volgende ochtend zijn we naar een ander hostel vertrokken. Omdat er op het moment te veel interns zijn, passen ze niet allemaal meer in het aisec huis. Hier slapen namelijk al 27 mensen in stapelbedden, met 1 koude douche en een wc waar je water in moet gooien om door te spoelen. Dus werden we met een taxi naar een ander deel van kwame, net buiten Kumasi gereden, waar we voor het eerst echt het autorijden van ghana konden zien, omdat het gisterenavond helemaal donker was. Met een gewone oude auto over wegen waar je in europa met een terrijnwagen zou gaan, steeds de weg vinden met de minste kuilen.

Het hostel waar we nu verblijven is net wat luxer, je deelt hier een kamer en een douche met z'n tweeen. We gaan waarschijnlijk maandag terugverhuizen omdat er dan wat interns weggaan, en er weer slaapplekken vrij komen. De eerste slaapplek is namelijk veel dichter bij het ziekenhuis.

Na een beetje bijgekletst te hebben met Nora hadden we onze eerste "trotro experience". Een trotro is een soort van omgebouwd bedrijfsbusje waar naar buiten wordt geroepen waar hij heen gaat, en waar je lekker knus op elkaar (met zo'n 13 men4 mensen) vervoerd kan worden. We zijn weer teruggegaan naar het aiesec house, waar we de andere interns hebben ontmoet.

We gaan maandag beginnen bij het ziekenhuis, en gaan misschien al eerder meekijken bij het ASKproject (i.p.v. YES-project) waar ze langs scholen gaan om uitleg te geven over HIV en AIDS.

Je kan hier heerlijk fruit kopen (mango's en ananas) dat persoonlijk voor je wordt gesneden. Ook heeft Jacqueline haar eerste spicy maaltijd doorstaan, en hebben we een poging gedaan water te dragen zonder dit op ons hoofd te dragen. Dan realiseer je pas wat een gewicht de mensen kunnen dragen hier: van hele uitstallingskasten, tot watermeloenen met een mes er in, eigenlijk is het hoofd overal wel voor geschikt.

Het internet in het aiesec huis werkt jammer genoeg niet, dus nu zijn we, uiteraard met de trotro, naar de universiteitscampus gaan internetten.

.. wordt vervolgd